คนทา

คนทา

คนทา

ชื่ออื่น ๆ : คนทา, สีพัน, สีฟันคนทา,กะลันทา (ไทย) , หนามกะแท่ง (เลย), มีชี (กะเหรี่ยงแม่ฮ่องสอน),จี้,หนามจี้, สีเตาะ (พายัพ)

ชื่อสามัญ : -

ชื่อวิทยาศาตร์ : Harrisonia perforata Merr.

วงศ์ : SIMAROUBACEAE

ลักษณะทั่วไป

ลำต้น: เป็นไม้พุ่มรอเลี้อย สูง 3-6 เมตร ลำต้นเป็นปุ่มปม ที่ปลายมีหนามแหลม สั้น เปลือกลำต้นเรียบ สีน้ำตาล ส่วนที่อ่อนมีสีแดง

ใบ : เป็นใบประกอบแบบขนนก เรียงตัวแบบสลับ มีใบย่อย 7-21 ใบ รูปใบรีหรือไข่กลับ กว้าง 1-2 เซนติเมตร ยาว 2-3 เซนติเมตร ปลายใบแหลม โคนใบสอบ ขอบใบบริเวณโคนหยักเป็นคลื่นเล็กน้อย ผิวใบเรียบ ใบอ่อนมีสีแดง และใบที่โคนก้านใบมีขนาดเล็กกว่าที่ปลายก้านใบ

ดอก: แบบช่อกระจะ ออกตามซอกใบ มีกลีบเลี้ยง สีเขียวแกมน้ำเงิน 5 กลีบแยกกัน กลีบดอกสีแดง มี 4-5 กลีบ รูปขอบขนาน แยกจากกัน เกสรตัวผู้มี 10 อัน

ผล: เป็นผลสด ทรงกลม หัวและท้ายป้าน เส้นผ่าศูนย์กลาง 1-2 เซนติเมตร มีเมล็ด 1 เมล็ดค่อนข้างกลม

การขยายพันธุ์ : โดยการใช้เมล็ด

ส่วนที่ใช้ : ราก

สรรพคุณ :

ราก จะมีรสเฝื่อนขมใช้ต้มกิน รักษาอาการไข้เพื่อเส้นและเป็นยารักษาอาการท้องร่วง โรคลำไส้ ไข้เหนือ และไข้พิษ

อื่น ๆ : เป็นพรรณไม้ที่อยู่ในเขต มักจะปลูกกันไว้ในสวน หรือตามวัดบางแห่งในจังหวัดพระนครและธนบุรี เพื่อประโยชน์สำหรับใช้ในการทำยา

ถิ่นที่อยู่ : พรรณไม้นี้เกิดขึ้นตามธรรมชาติทั่วไปในป่าในประเทศไทย

อ้างอิง : พจนานุกรม สมุนไพรไทย ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม