งา

ชื่ออื่น ๆ : งาดำ (ทั่วไป),ไอยู่มั้ว (จีน)

ชื่อสามัญ : -

ชื่อวิทยาศาสตร์  : Sesamum indicum  Linn.

วงศ์ : PEDALIACEAE

ลักษณะทั่วไป

ต้น : เป็นพรรณไม้ล้มลุกขนาดเล็ก ลำต้นจะตั้งตรงถึงยอด และมีความสูงประมาณ 3-4 ฟุต

ใบ : ลักษณะของใบคล้ายกับใบหญ้างวงช้าง มีสีเขียวและมีขนปกคลุมอยู่เล็กน้อย

ดอก : ออกดอกเดี่ยว มีสีขาวอมม่วง จะแตกดอกออกรอบ ๆ ลำต้นแล้วก็บิดมาอยู่ในแนวเดียวกัน ด้านหนึ่ง ดอกงามน่าดูมาก

ผล : ลักษณะของผลงาคล้ายกับผลโคโก้ ซึ่งมีขนาดโตเท่ากับนิ้วก้อย และเมื่อผลแก่เราจะถอนต้น ออกมาตากแห้ง ผลก็จะแตกเมล็ดที่อยู่ภายในผลมีจำนวนมาก ถ้าสีดำเราเรียกว่า”งาดำ” ถ้าสีขาวเรียกว่า “งาขาว” มีกลิ่นหอมนำมาปรุงอาหารทั้งคาวหวานได้ และภายในเมล็ดยังมีน้ำมันอยู่ประมาณ 45-55%นบีบจะได้ น้ำมันงา ซึ่งเป็นสินค้าที่มีราคาแพงมาก

การขยายพันธุ์ : เป็นไม้กลางแจ้ง ขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ด

ส่วนที่ใช้ : เมล็ด

สรรพคุณ :

เมล็ด เนื่องจากเมล็ดมีไขมันชนิดต่าง ๆเช่นพวก Oleicacid,Steartc acid,Linoleic acid, Palmiticacid ซึ่งเมื่อบริโภคเข้าไปแล้วจะเป็นตัวหล่อลื่น เป็นยาระบายอ่อน ๆ ชาวจีนถือว่า เป็นยาบำรุง กำลังและทำให้ร่างกายอบอุ่นมีสุขภาพดี และใช้ทาผิวหนังให้นุ่มและชุ่มชื่นดีขึ้น

ถิ่นที่อยู่ : จะพบอยู่แถวเอเซียแล้วกระจายพันธุ์ไปในเขตอบอุ่นทั่วไป

ส่วนที่ประทางยา : เมล็ดงานี้มีสารประกอบพวก sesamol และd-sesamin ซึ่งให้คุณสมบัติเป็น ยาฆ่าแมลง และในทางยาใช้น้ำมันงาเป็นตัวทำลายในการฉีดยาเข้ากล้าม

อ้างอิง : พจนานุกรม สมุนไพรไทย ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม