ชื่ออื่น : สันพร้านางแอ (ไทย), เขียงพร้า, กวางล่ามา (ตราด), บงมั่ง (ปราจีน), แสนฟ้านางแอ,โอ่งนั่ง, บ่งนั่ง (อุดร), วงคต, บงคต, สีฟันนางแอ, เฉียงพร้านางแอ่น (พายัพ), คอแห้ง,เขียงฟ้า (ภาคใต้), เขียงพร้านางแอ (ชุมพร), กูมุย (เขมรสุรินทร์)
ชื่อสามัญ : -
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Carallia Brachiata Lb., C. Integerrima
วงศ์ : RHIZOPHORACEAE
ลักษณะทั่วไป :
ต้น : เป็นพรรณไม้ยืนต้นขนาดกลางจนถึงขนาดใหญ่ แตกกิ่งก้านสาขาตรงเรือนยอดของ ต้น เปลือกต้นเป็นสีดำและขรุขระเล็กน้อย
ใบ : เป็นไม้ใบเดี่ยว ออกใบสลับกันไปตามลำต้น มีสีเขียว มีเนื้อที่แข็ง ลักษณะของใบจะคล้ายกับใบไทรย้อย ใบดกและหนาทึบ
ดอก : ออกเป็นช่อ อยู่ตรงส่วนปลายของลำต้น ดอกของต้นเฉียงพร้านางแอนี้มีขนาดเล็ก และมีสีเขียว ๆ เหลือง ๆ
การขยายพันธุ์ : เป็นพรรณไม้กลางแจ้ง ที่ชอบความชื้นสูง มักขึ้นตามป่าชื้นและที่ลุ่มชื้นแฉะ ขยายพันธุ์ด้วยการตอน เมล็ด
ส่วนที่ใช้ : เปลือก
สรรพคุณ :
เปลือก ใช้ปรุงเป็นยาแก้ไข้ระงับความร้อน แก้ไข้กล่อมเสมหะและโลหิต และยังแก้พิษร้อนภายในร่างกายแต่จะทำให้กระหายน้ำบ้าง ซึ่งจะมีรสฝาด เย็น และหวานเล็กน้อย
อ้างอิง : พจนานุกรม สมุนไพรไทย ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม